Goede Vrijdag en Pasen zijn de twee grootste feestdagen van het christendom. Maar wat vieren we dan eigenlijk? Ook christenen vinden dat lastig uit te leggen. Daarom hier een poging.

Met Goede Vrijdag en Pasen vieren christenen dat de dood is overwonnen. Dat is nogal een stelling, dus laten we die eens onderzoeken.

Er zijn twee soorten dood. Er is zoiets als de fysieke dood. Je lichaam takelt af, je wordt ziek en je sterft. En daaraan lijdt iedereen en alles. Ook alle dieren en zelfs bacteriën sterven. Er is geen enkele uitzondering, alles gaan uiteindelijk ten onder. Zelfs sterren doven uit.

Het andere soort dood is geestelijk. Dat kun je ook ‘zonde’ noemen. Je kiest er dan voor iets vervelends of slechts te doen. Je werkt als het ware mee aan die fysieke dood: je versnelt het proces dat alles kapot gaat. Je maakt het zelf nog wat meer kapot.

Goede Vrijdag

Wat heeft Jezus hiermee te maken? Nou, zijn omgeving ervoer dat hij niet vatbaar was voor die geestelijke dood. Hij deed geen zonde. Hij werkte nooit mee aan het kwaad. Overal bracht hij leven. Onderdrukte mensen bijvoorbeeld kwamen in zijn omgeving tot bloei. Wie ziek was, genas. Wie erbuiten lag, hoorde er nu bij.

Op Goede Vrijdag werd hij tot het uiterste uitgedaagd. Het was waarschijnlijk 3 april van het jaar 33 en hij langdurig gemarteld, vervolgens op een balk gespijkerd en hij stierf. Ook Jezus ging dus ten onder aan de fysieke dood. Net als iedereen verloor hij toen daarvan.

Maar ging hij ook geestelijk dood? Liet hij zich iets ontglippen, schold hij terug, gaf hij een sneer, vervloekte hij zijn tegenstanders? Nee, dat niet. Alles op alles werd gezet Jezus tóch te laten zondigen! Hij moest en zou falen. Als hij maar eventjes niet op zou letten, zou alles verloren zijn. Maar nu was er dus, voor het eerst in de geschiedenis, een mens geen enkel kwaad beging, een plek zonder geestelijke dood!

En toen Pasen

Maar de fysieke dood kon hem nog wel aan. En toen kwam Pasen. De zondag na zijn kruisiging stond hij op uit de dood. En hij kreeg niet weer een gewoon lijf terug, dat weer zou aftakelen, ziek zou worden en sterven – nee, zijn lijf was nu onaantastbaar geworden. De fysieke dood had geen grip meer op hem. Hij had die overwonnen.

Natuurlijk is dit heftig om te geloven, maar het is ook ongelooflijk mooi. Want het betekent dat er voor eerst in de geschiedenis een plek is zonder geestelijke én zonder fysieke dood! Een soort paradijsje, een eenpersoonsparadijs. Een stukje hemel op aarde. En als het eenmaal kan, dan is de beer los, dan zal de rest ook wel volgen.