Hoop doet leven, gaat het gezegde. En dat klopt. Je bloeit op als je kansen ziet. Hier 7 praktische adviezen om meer hoop welkom te heten.

1. Gedenk je successen

We baseren onze inschattingen over de toekomst op onze ervaringen in het verleden. Als we vaak verloren hebben, durven we nauwelijks meer te hopen. Als we beseffen hoeveel er toch gelukt is, ondanks alles, dan gaan we geloven dat het best nog een keertje kan lukken…

Je hebt namelijk hoop als je denkt dat de situatie kan verbeteren. Je ziet een kans, al kan het enorm verschillen hoe groot je die kans inschat. Maar een minieme mogelijkheid kan al enorm opbeuren. Maak daarom (net als Asaf in Psalm 77) een lijst van wat God eerder al gedaan heeft in je leven. Want waarom zou dat niet weer gebeuren?

2. Wijd je aan overzichtelijke klussen

‘Almaar onvervulde hoop maakt ziek, vervuld verlangen is een levensboom,’ staat er in Spreuken 13:12. En dat klopt. Als er iets lukt, krijgen we nieuwe energie. We kunnen als mensen nauwelijks zomaar hopen, in het abstracte, zonder zo nu en dan een bevestiging.

Stel jezelf daarom kleine doelen. Taken die je misschien wel te onnozel voor woorden vindt. Maar deze doelen zal je waarschijnlijk halen en belangrijker nog, je weet wanneer je ze haalt. Veel van wat we nastreven, is te vaag. ‘Ik wil vriendelijker zijn’ – maar wanneer ben je dat? En wanneer is dat eens klaar? Vraag liever van jezelf om, bijvoorbeeld, elke dag iemand een compliment te geven. Wat dan ook, als het maar enigszins kan lukken. Dat baart hoop.

3. Loop door de natuur

Als je een half uur beweegt, komen er hormonen in je vrij waarvan je energieker wordt. En dat is niet alleen een gevoel. Ook je hersenen worden actiever en vinden meer oplossingen. Je gaat lichtjes zien die je eerder niet zag.

De vrije natuur is daarbij het perfecte decor. Het is heerlijk om te merken hoe kalm een boom daar aan die waterkant staat, die maakt zich nergens druk om… En die koeien die daar zo prachtig onnozel staan te grazen, die gaan gewoon door en trekken zich nergens wat van aan… De natuur vernieuwt zich telkens en weet altijd wel een uitweg. Dat is ontzettend troostrijk.

4. Zie God buiten je eigen wereldje

Soms worden we moedeloos omdat we God te klein hebben gemaakt. Dan krimpt onze kerk en verliezen we onze hoop voor het complete christendom. Of ons bedrijf raakt in de problemen en het voelt alsof de hele wereld instort. Heel begrijpelijk, maar het is te klein gedacht.

Gods koninkrijk is groter dan onze projecten en onze belangen. Misschien loopt jouw bediening of roeping dan vast, maar God is met veel, heel veel meer bezig. In de Bijbel kan God ook buiten de kerk werken, buiten zijn eigen volk. Zelfs als er nauwelijks nog geloof te vinden is, gaat God nog door met zijn plannen.

5. Praat door over Pasen

Als Christus kan opstaan uit de allerergste nachtmerrie, bestaan er eenvoudigweg geen hopeloze situaties meer. Met Pasen heeft God alle hoeken en gaten van onze wanhoop betrokken. Hij is er geweest en is eruit geklommen. Daarmee zijn de mogelijkheden over de wereld uitgebarsten. En overal waar wij licht zien in de duisternis, daar is de Geest van deze opgestane Christus. Ga daarover met medegelovigen in gesprek om dit echt tot je te laten doordringen. Als bij God alles mogelijk is – hoe kan hij dan in jouw situatie werken?

6. Ga om met hoopvolle mensen

Soms zijn er mensen in onze omgeving die alle moed uit ons zuigen. Soms is het lastig om je aan hen te onttrekken of wil je dat niet. Toch heeft iedereen sprankelende mensen nodig. Zij zijn het levende bewijs dat er altijd kansen open liggen. Dat er altijd meer mogelijk is dan je durfde te dromen.

7. Erken je wanhoop

De Bijbel overschreeuwt niet ons verdriet. Jezus zelf geeft toe dat hij veel liever ‘deze beker’ aan zich voorbij laat gaan. En aan het kruis roept hij hardop dat hij zich door God verlaten voelt. Daaraan kunnen we een voorbeeld nemen. Als we onze wanhoop wegstoppen, zal het op een dag twee keer zo sterk terugkomen.

De beste manier om te leren hopen, is onze wanhoop aanvaarden. Het is er. Het zal altijd ergens in ons zijn. Want zo is dit leven. Maar als we deze wanhoop leren kennen, als we het onderzoeken, beter gaan begrijpen, dan verliest het deels ook zijn venijn. Het is niet alles wat in ons is. Het is ‘maar’ een van deze vele emoties in ons. En wacht, wat schuilt daar om de hoek – is dat niet een kans…?