De cijfers over Jezus zijn dan spectaculair – meest bezongen, geschilderd, beschreven, aanbeden, enzovoorts – de Bijbel kan er ook wat van. Het is verreweg het meest gedrukte boek ooit, zo’n 5 miljard keer. Op de tweede plaats staat het Rode Boekje van Mao, die nog niet tot een miljard komt. De Bijbel is in 349 talen compleet vertaald en vaak diverse keren, deels in 2123 talen.

De Bijbel is geen boek, maar een bundel. De naam stamt dan ook af van het Latijnse biblia, boeken. In de meeste versies bestaat het uit 66 dunne boekjes die in de loop van ruim duizend jaar zijn verzameld. In eerste instantie op losse boekrollen (het Joodse gedeelte) later op pakketjes papyrus (het christelijke gedeelte) en toen de boekdrukkunst was uitgevonden, kon het zo klein dat al die 66 boekjes in een enkele band pasten.

Jezus kende nog de boekrollen. In synagogen waren enkele tot tientallen aanwezig, waar de oudere mannen die konden lezen uit voordroegen. Deze boekrollen waren allemaal voor het jaar 0 geschreven, telkens zorgvuldig bewaard en handmatig gekopieerd. In Jezus’ tijd was een ‘canon’ uitgekristalliseerd, een selectie van meest heilige teksten. Uiteindelijk werden er 39 officieel in de christelijke Bijbel opgenomen.

Dat gedeelte gingen christenen ‘Oude Testament’ noemen. Zij geloofden namelijk dat Jezus beslissend nieuwe informatie over God had gebracht, dus deze boekrollen vonden ze deels verouderd. Testament is een woord voor afspraak: God had vroeger een ‘verbond’ met Israël, maar zijn relatie met de mensheid was gemoderniseerd en zie daar: het Nieuwe Testament. Dat bestaat uit 27 bundeltjes papyrus, waaronder vier biografieën van Jezus (de zogeheten ‘evangeliën’) en dertien brieven van Paulus aan jonge kerkjes.

De vindplaats van een Bijbeltekst wordt in een soort formule gestopt. Dat werkt zo:

Boeknaam hoofdstuknummer : versnummer

Een afgerond geheel heet ‘boek’ of ‘Bijbelboek’. Een vers is een stukje van een of meer zinnen. ‘Johannes 3:16’ betekent dus bijvoorbeeld dat je het boekje Johannes moet hebben (zie de inhoudsopgave van een bijbel) en daarvan het 3de hoofdstuk (de grotere getallen in de tekst) en daarvan het 16de vers (de kleinere getallen midden tussen de regels door). Deze getallen staan trouwens niet in de oorspronkelijke tekst, maar zijn er later door uitgevers aan toegevoegd, zodat je makkelijker kunt zoeken. Dat geldt ook voor de tussenkopjes.