Reinier Sonneveld Zoeken naar wijsheid, zorgen voor je ziel
menuWie gelooft er nog in de maanlanding?
25 april 2015
Het christelijk geloof staat of valt met Pasen. Als Jezus niet is opgestaan uit de dood, is het hele christendom begonnen met een leugen. Eentje waar nu nog een-derde van de mensheid in gelooft! Het zou het grootste broodjeaapverhaal allertijden zijn.
En inderdaad, Pasen is nogal extreem. Het kan toch helemaal niet, de dood is toch gewoon het einde?! Twee-derde van de mensheid gelooft het dan ook niet. Dat zegt trouwens nog niet zo veel. Er zijn ook landen waar de meerderheid niet gelooft dat er ooit mensen op de maan zijn geweest. Neil Armstrong zou niet op 20 juli 1969 die eerste stap hebben gezet, net zo min al die astronauten na hem. Het is gewoon een filmtruc van de Amerikanen om hun imago op te poetsen.
Op internet zijn er duizenden sites aan gewijd, vol met ‘bewijzen’. Toen ik die oppervlakkig doornam, schrok ik ervan. Ja inderdaad, dacht ik, hoe weet ik nu zeker dat die maanlanding echt was? Ik ken alleen wat foto’s en wat filmpjes, maar die kunnen prima vervalsingen zijn. Waarom zou ik de NASA eigenlijk vertrouwen? En zo ging ik steeds meer twijfelen aan de maanlanding. Tot ik de argumenten écht ging bestuderen en toen vielen ze volledig door de mand. En het spannende is: ze lijken ook erg op de ‘bewijzen’ tegen de opstanding van Christus…
‘Het was toen technisch onmogelijk’
De maanlanding-ontkenners zeggen bijvoorbeeld heel stellig dat de techniek in 1969 niet ver genoeg was. Want waarom zijn de Russen er later nooit geweest? En waarom kwamen de Chinezen er pas vorig jaar, en dan met alleen nog maar een karretje? Het antwoord is dat de Amerikaanse raketten inderdaad houtjetouwtje waren, maar dat de ontdekkingsreizigers vroeger op hun gammele bootjes toch ook verre werelddelen bereikten. En toen de Amerikanen eenmaal op de maan geland waren, gaven de andere grootmachten de moed op; voor hen viel er voorlopig weinig eer meer aan te behalen.
Vergelijk dat met de opstanding. De dood overwinnen, dat kan toch helemaal niet, wordt er dan gezegd. Wonderen bestaan niet, punt uit. De natuurwetten zijn de baas. Nou, antwoorden dan de christenen, het ligt er maar net aan. Want als je gelooft dat God bestaat, zijn die natuurwetten helemaal niet de baas. Dan is God de baas. En als hij wil dat die zich een keertje anders gedragen, dan doen ze dat keurig. Het past ook wel bij God zoiets te doen. Net zoals de Amerikanen in 1969 wilden aantonen hoeveel ze konden, zo liet God in het jaar 33 zien wie werkelijk de touwtjes in handen heeft.
‘Er staan foutjes op de foto’s’
Die internet-sites die de maanlanding willen ontkrachten, staan vol uitgeplozen foto’s. Zie je die vlag, staat er dan, die heeft meerdere schaduwen en dat kan niet op maan – dat moet wel van filmlampen komen. En kijk, de vlag wappert ook en op de maan is geen wind – het moet dus wel in een woestijn gewoon op aarde zijn opgenomen. Nu zijn deze ‘foutjes’ prima te verklaren: het zonlicht kaatste tegen de maanlander en zorgde zo voor meerdere schaduwen bij die vlag, en die wappert niet echt maar hangt alleen maar slordig.
Dit lijkt op de ‘foutjes’ die worden gevonden in de verslagen van Pasen. De bekendste is: waren er bij Jezus’ graf nu één of twee engelen, stonden of zaten ze, in of buiten het graf? Er zijn vier verhalen van in de Bijbel en in elke staat iets anders. Maar ook hier is de oplossing simpel: stel dat er eerst één engel in het graf zat en die later bij de ander buiten ging staan? Dan kloppen alle vier de verhalen, alleen hebben ze elk net een volgende fase van dezelfde gebeurtenis!
Bovendien, waarom zouden de Bijbelschrijvers dat soort ‘foutjes’ erin hebben gelaten, als ze toch aan het vervalsen waren? Dan toch maar liever alles gladstrijken. Juist dit soort detailverschillen toont aan dat ze integer bezig waren. Denk aan de NASA. Als die toch bezig waren maanlandingsfoto’s te vervalsen, dan hadden ze toch prima meteen even die ‘foutjes’ kunnen wegpoetsen?
‘Het is allemaal een grote samenzwering’
Er zijn veel bewijzen voor de maanlanding. Er is bijvoorbeeld 382 kilo maansteen verzameld en naar aarde gebracht. Dat ligt nu in diverse laboratoriums voor onderzoek. De maanlanding-ontkenners stellen dat dit allemaal namaak is, een grote samenzwering van duizenden NASA-medewerkers. Maar het probleem is natuurlijk, dat dan al die medewerkers die ervan geweten moeten hebben, allemaal niets hebben losgelaten en zelfs op hun sterfbed geen kik hebben gegeven… Dat klinkt niet heel geloofwaardig.
Er waren honderden mensen die stellig beweerden dat ze Jezus na zijn dood hebben waargenomen, aangeraakt, zelfs met hem hebben gegeten. Als ze dat allemaal verzonnen hadden – waarom heeft er dan nooit iemand uit de school geklapt? De vroege christenen werden zelfs al snel hierom gemarteld. Als het een grootscheepse vervalsing was, was dat meteen uitgelekt. Wat niet is gebeurd. Dat zegt veel over hoe intens ze erin geloofden.
‘Ze zijn voor de gek gehouden’
Maar was het dan een hallucinatie? Dat hoor je ook nog wel over de opstanding. Jezus’ vrienden misten hem gewoon zo erg, dat ze hem regelmatig in een soort droom terugzagen. Dat gebeurt inderdaad wel vaker. Maar dit nog nooit: dat mensen in een groep tegelijk allemaal hetzelfde hallucineren! Wat bij Jezus nu juist wel het geval is. En dat kan helemaal niet – tenzij het echt is. Dat kun je ook weer met de maanlanding vergelijken. Misschien heeft Neil Armstrong het gedroomd. Dat kan. Misschien ook nog een andere astronaut. Dat kan nog net. Maar ál die astronauten en ál die NASA-medewerkers? Dat is toch wel onwaarschijnlijk.
Dus nee, ik denk niet dat je de opstanding hard kunt bewijzen, maar dat kun je ook niet met de maanlanding. Uiteindelijk komt het neer op vertrouwen. Ik heb weinig met de NASA, maar ik heb goede redenen erop te vertrouwen ze niet gelogen hebben over 1969. Ik heb al een stuk meer met de kerk en de Bijbel, en ik heb daarom nog veel betere redenen om te geloven dat Jezus inderdaad is opgestaan.