7-7-2014 is de einddatum van 7keer7, de ‘kroegentocht naar een nieuw soort christendom’ die ik ondernam. In zeven verschillende cafés stelden we telkens zeven andere denkers de vraag: wat van het huidige christendom wil je achterlaten en wat meenemen?

Nu ik dit schrijf zijn we halverwege, maar laat ik alvast een prachtig verhaal doorgeven dat muzikant Roald Schaap vertelde.

Hij was nog jong en vierde met de familie Pasen. Zijn neefje was erbij en had per ongeluk een klodder kipkerrie-salade op zijn neus gesmeerd. De familie lachte er hartelijk om, maar zijn kleine neefje schaamde zich zo, dat hij onder de tafel kroop en er niet meer vandaan wilde.

Roald wist intuïtief een oplossing. Hij deed ook een fikse dot kipkerrie-salade op zijn neus en liet het aan zijn neefje zien. Die ontspande, voelde dat de rollen omdraaiden, en zei prompt tegen Roald: ‘Niet alleen je neus, maar je hele gezicht!’ Dan wilde hij wel onder de tafel vandaan…

Wij hebben kipkerrie op onze neus. Wij schamen ons en kruipen onder de tafel. Het oordeel van anderen, nergens zijn we als mensen zo gevoelig voor. We zijn groepswezens, geprogrammeerd om ons voortdurend aan te passen en samen te werken. Op de avonden van 7keer7 hoorde ik dit dan ook het meest: ‘Wat ik wil achterlaten? Het oordelen!’

En dan komt Jezus en hij smeert zijn hele gezicht onder de kipkerrie-salade. Hij deelt ons lot, nee meer nog, hij ondergaat de ergste schaamte. Poedelnaakt hangt hij daar, kapot vernederd, totaal weerloos. En dat om ons onder de tafel vandaan te krijgen… Want dat zegt de kruisiging: als God zich zó laat vervloeken, wat zou je dan nog bang zijn voor het oordeel van mensen?

Daarom is die droom van de heilige Franciscus ook zo mooi (zie de afbeelding hierboven) dat Jezus zich losmaakt van het kruis en hem omhelst. Niets maakt dan nog uit. Dat hoor ik de meeste mensen bij 7keer7 zeggen: ‘Wat ik wil meenemen? Jezus.’