We zijn de laatste dagen veel in het voren aan het rekenen, nietwaar? Tien dagen de toekomst in. Twintig. Honderd. Wat zal er dan gebeuren en hoe moet je je daarop voorbereiden? Wat kan er allemaal misgaan en wat moet je nu dan al regelen? Je baan is misschien onzeker, je worstelt met het thuisonderwijs, er dreigen tekorten voor je medicijnen…

Soms stoppen we twee dagen zorgen in één dag. Soms wel tien of zelfs honderd dagen.

Maar zoveel zorgen passen helemaal niet in één dag. In één dag passen maar de zorgen voor één dag.

Dat is wat Jezus zegt in die bekende tekst: ‘Maak je geen zorgen voor morgen. Morgen heeft zijn eigen zorgen wel. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.’

Oftewel, stop niet de zorgen van morgen al in vandaag. En zeker niet de zorgen van honderd morgens. Je weet er veel te weinig van, je hebt te weinig informatie, en vooral: je kunt er niet bij. Wat er dan gebeurt is te ver weg voor je armen, te ver weg voor je ogen, te ver weg voor je verstand. Vandaag, dáár kun je bij. Het heeft dus alleen maar zin je zorgen te maken over wat er vandaag moet gebeuren.

En dan zul je merken dat je vandaag genoeg krijgt om vandaag aan te kunnen. Vandaag kun je niet honderd dagen aan, dat is te veel voor één dag. Maar je kunt de dag waar je bent wel de zorgen en de stress aan van die ene dag waar je bent. En dat is genoeg. We vragen in het Onze Vader om ons ‘dagelijks’ brood, niets meer, niets minder.

Leef per dag. Dan is het te doen.