‘Een meer dan geslaagd debuut. De vele wendingen in het verhaal houden de lezer geboeid. …de goede en toegankelijke schrijfstijl. Hij onderbreekt de vrijwel voortdurende actie met humor en commentaar. Het vloeit allemaal makkelijk in elkaar over en dat maakt De hoogvlieger tot een lekker leesbaar boek.’ (Gijs Korenaar, Nederlands Dagblad en Thrillerweb ★★★★)

‘Een verpletterend boek… Een gelaagde thriller van internationale allure.’ (Jelte Nieuwenhuis, Goodreads ★★★★★)

Lees hier alle reviews!

Een jonge leerkracht loopt het plein van het Vaticaan op. Een paar minuten later is hij het slachtoffer van een ongekende aanslag en ziet de halve wereld live zijn gruwelijke doodsstrijd.

Kait durft al vijf jaar zijn flatje niet uit. Hij ziet de beelden en weet dat hij nog één dag heeft om zijn dochtertje te redden. Maar vindt hij haar, voordat anderen hém vinden?

Dounya is zijn thuiszorgmedewerker. Ze besluit Kait te helpen in zijn gevaarlijke zoektocht door een wereld die razendsnel uiteenvalt in een kettingreactie van aanslagen.

Achtergrond

In De hoogvlieger zoek ik naar de grenzen van technologie en religie: waar dragen deze iets bij en wanneer ontsporen ze? Daarbij sluit ik nauw aan bij actuele vraagstukken over de kwetsbaarheid en weerbaarheid van open samenlevingen. Wanneer moeten we grenzen stellen, hoeveel laten we vrij?

Een specifieke actualiteit van De hoogvlieger ligt in het gebruik van (hobby)drones, die in Oekraïne en Gaza een grote rol spelen. Vooral in Israël, maar ook in Rusland, is kennis van de religie cruciaal om het conflict te begrijpen.

De Kamer heeft net gedebatteerd over de nieuwe Inlichtingenwet. Er lijkt te weinig toezicht op onze inlichtingendiensten, wat bij de IRT-affaire al flink mis ging. De hoogvlieger maakt duidelijk hoe urgent dit debat nog steeds is. Want wie controleert de controleurs?

De pers over eerdere fictie van Reinier Sonneveld

‘Mooie, breekbare en bitterzoete vertelling.’ (Erik Kriek, Gutsman)

‘Juist door zijn eenvoud is het krachtig… prachtig verhaal.’ (Reiny de Fijter, Nederlands Dagblad)

‘Een meesterwerk.’ (Hansje Joustra, Oog & Blik)

‘Een ‘beeldgedicht’… waar de lezer als een vlinder doorheen kan fladderen.’ (Joost Pollman, Volkskrant)

‘Zo’n prentenboek dat een groot publiek verdient, een miljardenpubliek.’ (Rien van den Berg, Nederlands Dagblad)

‘Een aandoenlijk, poëtisch verhaal over een man die kusjes rondbrengt.’’ (Simone van Driel, NRC ★★★★)

Interview met Reinier Sonneveld over De hoogvlieger

1. Hoe kijk je terug op het schrijfproces van De hoogvlieger ten opzichte van die van je eerdere, voornamelijk non-fictie-boeken?

Het belangrijkste verschil is voor mij mijn houding tegenover de lezer. Bij non-fictie wil je als schrijver iets verhelderen, de toon is vaak kalm en vriendelijk. Bij een thriller ben je de lezer wat meer aan het plagen. Je stelt uit, je verbergt, en zeker je personages maak je het juist zo lastig mogelijk. Ik merk dat dit voor mij enige moed vraagt. Mijn natuurlijke neiging is gerust te stellen en ik moet nu juist de stress laten toenemen...

2. Heb je binnen dit genre zelf grote schrijvers die je hoog hebt zitten?

Binnen de thrillers is Stephen King voor mij de absolute meester, vooral als hij geen bovennatuurlijke ingrepen doet. Voor mijn opening heb ik bijvoorbeeld grondig de beroemde proloog van zijn Mr. Mercedes bestudeerd.

3. Waar bestond jouw voorstudie uit voor het schrijven van De hoogvlieger?

Het religieuze extremisme dat een rol speelt, daarover had ik al gepubliceerd (in mijn Reli detox), maar ik heb eindeloos gegoogeld op twee onderwerpen waar ik vrijwel niets van afwist: infiltratie en drones. Het verraste me vooral hoeveel aanslagen er inmiddels al geweest zijn met drones – de president van Venezuela is ermee aangevallen, er crashte een drone vlakbij de Angela Merkel, er is een drone in de tuin van het Witte Huis geland... In de publieke rapporten van de nationale veiligheidsdiensten die ik las, merkte ik dat zij zich hier grote zorgen over maken.

4. Drones spelen een macabere rol in het verhaal. Hoe kijk jij naar het wereldnieuws, waar we die ook steeds vaker tegen komen?

Een belangrijke ervaring die de aanzet vormde voor dit boek, was toen jaren terug een tijdlang een kleine hobbydrone met een camera bleef hangen voor ons huis. We voelden ons heel bekeken, maar konden er niets tegen beginnen. Toen ben ik gaan denken: wat kan er eigenlijk allemaal misgaan met die dingen, die overal zijn te krijgen? De opzet van De hoogvlieger maakte ik in 2019. Veel plotelementen waren toen nog science fiction, maar inmiddels zien we dat in Oekraïne hobbydrones volop worden ingezet tijdens de oorlog. Ik zie De hoogvlieger daarom als een waarschuwing: kijk, mensen, dit kan er gaan gebeuren, sterker nog, dit gebeurt er al...

5. Je hebt onlangs een kritisch boek over religie geschreven. Ook nu speelt geloof een belangrijke rol. Zijn er qua insteek overeenkomsten tussen beide boeken?

Ja, in beide boeken (Reli detox en De hoogvlieger) probeer ik het omslagpunt te laten zien tussen ongezonde en gezonde overtuigingen. Een van de belangrijkste vragen daarin is: wie betaalt er voor jouw overtuigingen? Denk aan een aanslag: dan offer je anderen op voor jouw ideologie. Ik zou willen pleiten voor voorzichtige, bescheiden overtuigingen.

6. Achter op het boek staat: Hoeveel offeren we op voor onze overtuigingen? In tijden van (klimaat)crisis, oorlogsdreiging en complotdenken lijkt deze vraag me actueler dan ooit. Is het boek meer dan een spannende thriller voor leesplezier?

Ja, we worden om de oren geslagen met twijfelloze meningen. Wie het hardst schreeuwt en het ergste onheil aankondigt, krijgt de meeste aandacht. Ik heb De hoogvlieger geschreven voor gewoon een paar uurtjes vermaak, maar ook om de gematigde mensen een hart onder de riem te steken: bescheidenheid heeft uiteindelijk de langste adem.

7. Smaakte deze uitstap naar het thriller-genre naar meer? Of: zitten er alweer nieuwe verhalen in je hoofd?

Zeker! De opzet voor een tweede deel staat, over een paar weken begin ik met schrijven. De opkomst van AI vormt een existentiële dreiging voor de mensheid, en dat is natuurlijk al regelmatig verteld, maar ik heb een verhaal te pakken om dat origineel te laten zien.