Weet u het nog dat het een paar jaar terug in januari ’s nachts min 15 was? Ik spreek regelmatig een man die toen buiten sliep. Type irritante zorgmijder, overigens. Iemand die ooit midden op ons centrale stadsplein ging staan, een groot bord om zijn nek met schreeuwende rode letters: ‘Alle vrouwen zijn hoeren!’ Toen hij …
Een groot bord om zijn nek: ‘Alle vrouwen zijn…’ Lees meer »
Mijn vrouw en liepen door de kunstenaarswijk Chelsea in New York en daar zag ik opeens dit op een gevel staan. Love invents us. En ik dacht: ja, dat is wat ik geloof. In drie woorden. Het is vast anders bedoeld. Het is onderdeel van een expositie die ‘Hell yes!’ heet. Ook weer in zo’n …
Raoul is Europees kampioen kickboksen geweest. Daarna werd hij bodyguard van grote criminelen. Op een dag werd hij met een mes gestoken, hij ging ‘gebruiken’, het ging slechter en slechter, en nu leeft hij al jaren op straat. En hij is ufo-piloot. Hij kan je precies vertellen uit welke galaxy hij komt, het nummer van …
Niet omdat we ruzie hadden. Eerder omdat we geen ruzie hadden. Dat moet ik uitleggen. Ik hoor bij een soort huiskerk. Dat is een kort woord voor een-groepje-mensen-die-weinig-kunnen-met-de-gevestigde-kerken-maar-des-te-meer-met-God-en-met-eten. En met… eten? Ja, we eten elke zondag met elkaar en het liefst nog vaker. Iedereen neemt wat mee, we praten drie kwartier over God, zingen, bidden, …
We kennen allemaal de verbijstering na een groot verlies dat de wereld gewoon doordraait. Dat de dingen er zich niks van aan lijken te trekken, voelt als een grote belediging voor wat er is gebeurd. De zon zou moeten wijken, de aarde zou moeten scheuren, de gebouwen breken! Eén keer gebeurt het: bij Jezus’ kruisiging. …
Lammert Kamphuis (zoon van zoon van) stelde een bundel samen (Vrijgemaakt?) met 15 dertigers die terugkijken op hun ‘vrijgemaakte’ jeugd (= opgevoed zijn door ouders die lid zijn van de Gereformeerde Vrijgemaakte kerk, een wat strengere afsplitsing van de huidige PKN). Ik was er eentje van en schreef een bijdrage. Het is een prachtig boek …
Ik was onlangs in Genève om te logeren bij vrienden die daar wonen. ’s Zondags gingen we naar de Episcopaalse kerk. Het was veertig dagen na Kerst en dan vier je de Lichtmis. We gaven kaarsjes aan elkaar door. We zongen over ‘the Eternal Light’. We knielden. We deelden de eucharistie. En ik huilde tranen …
Met dank aan Jasper van Nieuwenhuizen. Hieronder heb ik enkele oude posts overgenomen, zodat je nog wat oud nieuws kunt lezen.
Zoveel als het zoontje dat ligt in het gedicht en wijst naar de wolken weet van de dichter die naast hem ligt Zoveel als de peuter die voor het eerst voor een spiegel staat weet van de peuter die daar voor hem staat Zoveel als de veroordeelde die in zijn celmuur klopsignalen hoort weet …
Gisteren was het Goot 500 event, een prachtig spektakel. Omdat er een spreker uitviel, deed ik op het laatste moment een speech. Dit kun je hier terugzien.